22 aralık’ta
babamı beklenmedik şekilde kaybettik. sabaha karşı uykusunda kalbi durdu. şok olduk.
pek çok hastalığı vardı da babamın kalp listenin en sonundaydı.
sağlığında çağdaşlarına ihanet etmeyerek canının kıymetini bilmeye gerek görmedi. ama yaş aldığında sona varmak için acele eden hastalıklara da sahip değildi. biz onun için başka bir senaryo yazmıştık. en az on yıl daha yaşardı babam niye yaşamasındı.
babamın stresli bir hayatı oldu, avukattı. makro kayıplarını genç yaşında vermeye başladı ama duyguları hakkında hiç konuşmazdı.
bir yere gittiyse babam sağ tarafta manzara sol tarafta gri bir duvar varsa o, duvara bakmayı tercih ederdi, hayatın güzelliklerini görmeyi istemezdi ve aksine sohbeti muhabbeti bi de gülmeyi çok severdi fakat insanları sevmez bunu da saklama gereği duymazdı.
iyi bir babaydı babam. beni hem sevmenize hem de bana gıcık olmanıza sebep olan şey var ya, o şey işte bana babamdan mirastır ben babamın kızıyım. kaybım hakkında bir kitapçık hazırladım ama onu burada paylaşmayacağım yalnızca bilin isterim babamı kaybettik.
