naber napıyosunuz
tate modern geçen gün sosyal medyasında 2003 yılındaki bir enstalasyon sergisini tekrar paylaştı. takipçilerine olafur eliasson’un the weather project yerleştirmesini hatırlattı. turbine salonunun puslu turuncu renk hayallerine dönüştüğü işinde sanatçı monofrekans ışıkları ve yapay sis kullanarak bir güneş yarattı, tavanı aynalarla kapladı. böylece ziyaretçileri gün batımı yanılsamasının tadını çıkarttı. deneyim, evimiz dediğimiz dünya üzerine bir tür meditasyon hali olarak tanımlanıyor (açıp bakarsınız). sonunda da bu hava durumu projesi hakkındaki anılarınız nelerdi? diye sordu. ziyaretçiler tekrarlamak istedikleri bir deneyim olduğunu ve bunun tate ile kurdukları bağlantıyı yeniden şekillendirdiğini yazmış. sanatçı geçen haziran, senin beklenmedik karşılaşman sergisi ile istanbul modern’deydi
tate modern arşivine içinden öyle geldiği için inmedi. ingiltere’de bilim insanları küresel ısınmayı geciktirmek için güneşi karartmayı deneyecek; güneş ışığını yansıtacak parçacıkların atmosfere salınması ve bulutların parlaklığını arttırmak için hükümet 50 milyon sterlin yatırımla projeyi desteklediğini duyurdu
dünya pastırma yazı gibi küçük tatlı dengesizlikleri geride bırakırken meşhur belgeselci joshua oppenheimer’ın ilk uzun metrajı, bir tür kıyamet edebiyatı, the end gösterime girdi. eleştirmenler herkese göre değil gibi tuhaf laflar edince soluğu sinemada aldık
hikaye dünyanın ciddi şekilde hasar gördüğü bir zamanda geçiyor. 25 yıl önce gerçekleşen bu kıyametten kısmen sorumlu bir aile de sistemden elde ettikleri servet ile bir tuz madeninde, yeraltı sığınağında, kendilerine tam teşekküllü bir yaşam kurmuş, dünyanın gerçekliğini inkar eden bir hayat sürüyor. şöyle yani bu gece dünyanın sonu gelse bill gateslere ne olurdu? gibi düşünebilirsiniz
peki tahmin edin ne oldu? film genel olarak beğenilmedi. sinema için tuhaf bulundu. bir kere adam sicilya’da gerçek bir tuz mağarasına kurmuş seti. bu da hikaye mi? diye soruyor izleyici. hikaye kötü dedikleri şey bir tehdit, ihtimallerden biri, yerin altından yükselen bir mesaj. işin bir de müzikal tarafı var. çünkü bu aynı zamanda sanrı hakkında da bir film. şehre bir yabancı da geliyor ama yeni tuhaf dünyada söz konusu olan sarsılmaz gerçeklik kurmaksa (oğluşları için) kimse gateslerin eline su dökemiyor. peki o zaman ne? ya bilmiyorum bir süredir sinemada tuhaf yeni bir şeyler oluyor bence bunu kaçırmayın
Comments are closed.